همانطور که ميدانيد يکي از اصلي ترين عمليات کامپيوتر در هنگام روشن شدن عمليات POST يا Power On Self Test ميباشد. که تمامي نرم افزارها و قطعات سخت افزاري لازم براي بوت سيستم را تست کرده و آماده به کار ميکند و در واقع کامپيوتر شما بعد از فشردن کليد Pwoer توسط شما، در ابتدا تمامي فرمانها را از بايوس کامپيوتر دريافت مي کند. از اينرو بايوس وظيفه دارد که مشکلات سخت افزاري را به شما گوشزد کند. همه بايوس ها در هنگام درست بوت شدن سيستم يک بوق کوتاه در شروع کارد ميزنند که اين بوق به معني درست و کامل کار کردن تمامي نرمافزارها و سخت افزارهاي اصلي سيستم است، اما گاهي نيز اتفاق مي افتد که يک يا چندي از برنامه ها يا قطعات معيوب شده يا به عللي از انجام وظيفه باز مي مانند، اينجاست که بايوس با تنها راه ارتباطي مستقيم با کاربر ( بوق ) شما را آگاه مي سازد. اما تا وقتي که از مفهوم بوقهاي بايوس اطلاع نداشته باشيد تشخيص اينکه کدام يک از قطعات وظيفه خود را به خوبي انجام نميدهد، تقريبا غير ممکن است. ورفع اشکال را با سختي و مشقت بسيار همراه ميکند. در ادامه بوقهاي اصلي دو شرکت بزرگ توليد کننده تراشه بايوس (AWARD و AMIBIOS) را شرح داده ايم. كدهاي بوقي بايوس AWARD : بايوس آوارد عمدتا به پيامهاي خطا براي آگاه کردن کاربران از وجود مسئله اتکا دارد، اما چند کد بوقي مشهور وجود دارد که اين تراشه بايوس توليد ميکند: تعداد بوقها در عمليات Post مفهوم بوق نا محدود (تکرار شوند) خطاي حافظه سيستم يک بوق بلند پس از دو بوق کوتاه خطاي کارت گرافيک يک بوق باند پس از سه بوق کوتاه خطاي گرافيک يا حفظه گرافيک بوقهاي با ارتفاع بالاي نا محدود (تکرار شونده) خطاي داغ شدن پردازنده بوقهاي با ارتفاع بالا ،با ارتفاع پايين ( تکرار شونده) خطاي پرازنده کدهاي بوقي بايوس AMIBIOS : بايوس AMIBIOS محصول شرکت American Megatrends يکي از بايوسهاي متداول است و آخرين نگارش تعدادي کد بوقي دارد که اشکالات زمان بوت شدن را به کاربران مي گويد: تعدا بو قها در زمان راه اندازي (پيش از POST) مفهوم بوقها 1 ديسکت را در ديسکران A: قرار دهيد 2 فايل AMIBOOT.ROM بر روي ديسکت بوت شدني نيست 3 خطاي حافظه سيستمي 4 عمليات روز آمد سازي بايوس موفقيت آميز بوده است 5 خطاي خواندن ديسک 6 خرابي فرمان صفحه کليد 7 حافظه فلش بايوس تشخيص داده نشده است 8 خرابي کنترل کننده ديسکت ران 9 خطاي مجموع بررسي (checksum) بايوس 10 خطاي پاک کردن حافظه فلش 11 خطاي برنامه سازي حافظه فلش 12 اندازه فايل AMIBOOT.ROM درست نيست ( يا حضور ويروس) 13 نا همساني تصوير BIOS ( فايل ROM دقيقا همان نسخه درون بايوس نيست) تعداد بوقها در زمان POST 1 خطاي Timer احياي حافظه سيستم 2 خطاي پريتي حافظه سيستم 3 خطاي آزمايش خواندن / نوشتن حافظه سيستم 4 زمان دار تخته مدار مادر کار نميکند 5 خطاي پردازنده 6 کامپيوتر نمي تواند به حافظه حالت حفاظت شده برود 7 خطاي استثنای عمومي (مربوط به پردازنده) 8 خطاي حافظه نمايش ( مربوط به کارت ويدئويي) 9 خطاي مجموع بررسي AMIBIOS ROM 10 خطاي خواندن / نوشتن رجيستر CMOS 11 اشکال آزمايش حافظه نهانگاهي (cache) نکته : اگر موقع عمليات POST يک ، دو يا سه بوق بشنويد، تعويض کارتهاي RAM را در نظر بگيريد يا دست کم آنها را بررسي کنيد.تا اطمينان يابيد که درست نصب شده اند. اگر در عمليات POST هشت بوق بشنويد اطمينان يابيد که کارت ويدئويي درست نصب شده است، ممکن است لازم باشد که آن را عوض کنيد. اگر موقع عمليات POST تعداد بوقها با آنچه گفته شد متفاوت بود ( چهار تا هفت يا 9 تا يازده بوق)، ممکن است يک مطئله جدي در تخته مدار مادر يا قطعات ديگر وجود داشته باشد، کامپيوتر را به يک تعميگاه تخصصي ببريد.
نوع فرمت هاردديسك PC ، توسط فايل سيستم تعيين مي شود. در واقع فايل سيستم چگونگي ثبت اطلاعات روي هارد ديسك را مديريت مي كند. ويندوز براي مديريت ثبت اطلاعات در هارد ديسك، از سه گونه فايل سيستم استفاده مي كند:
اولين نوع آن ها كه FAT يا File Allocation Table نام گرفتند، توسط سيستم عامل هاي داس و ويندوز (تا ويندوز 95) مورد استفاده قرار مي گرفتند. اين روش قالب بندي اطلاعات، با نام FAT 16 نيز شناخته مي شد. زيرا بر اساس داده هاي 16 بيتي كار مي كرد. دومين نوع آن ها FAT 3 نام گرفت كه توسط ويندوز 98 ارائه شد. اين روش از روش FAT 16 متمايز است و كاربر را قادر مي سازد بيشتر از 2 گيگابايت اطلاعات را روي هارد خود مديريت كند. سومين و آخرين روش ثبت داده ها روي هارد ديسك، با نام NTFS ( NT File System ) توسط ويندوز NT ، 2000 ، و XP مورد استفاده قرار گرفت. اين روش نسبت به FAT 16 و FAT 32 از ثبات بيشتري برخوردار است و تاثير به سزايي در استفاده از حداكثر فضاي مفيد هاردديسك براي ذخيره اطلاعات دارد. براي اطلاع از نوع فايل سيستم هاردديسك خود، روي My Computer كليك راست كنيد و سپس Properties را انتخاب كنيد. براي ديدن همه ديسك ها و پارتيشن ها، روي Start كليك كنيد و بعد روي My Computer كليك راست كنيد و سپس Manage و بعد از آن Disk Management را بزنيد. در اين قسمت مي توانيد نوع فايل سيستم هر پارتيشن يا هارد ديسك را ببينيد تا بدانيد سيستم عامل شما از چه سيستمي براي مديريت اطلاعات هاردديسك استفاده مي كند. از آن جايي كه استفاده از NTFS به جاي FAT ، مزيت هاي متعددي در بر خواهد داشت. اگر هنوز هارد ديسك شما مبتني بر FAT است، بهتر است آن را به NTFS تغيير دهيد. البته كاربراني كه همچنان از Windows9x استفاده مي كنند، نمي توانند اين كار را انجام دهند و بايد از FAT 32 استفاده كنند. با استفاده از خط فرمان ويندوز يا نرم افزار Partition Magic مي توانيد اين كار را انجام دهيد. مرحله به مرحله اين مقاله را بخوانيد و هم زمان، آنچه از شما خواسته شده است را انجام دهيد. البته قبل از آن كه شروع به كار كنيد، مطمئن باشيد كه از برنامه هاي خود نسخه پشتيبان گرفته ايد.
ادامه مطلب...
يکي از اصلي ترين عمليات کامپيوتر در هنگام روشن شدن عمليات POST يا Power On Self Test ميباشد. که تمامي نرم افزارها و قطعات سخت افزاري لازم براي بوت سيستم را تست کرده و آماده به کار ميکند و در واقع کامپيوتر شما بعد از فشردن کليد Pwoer توسط شما، در ابتدا تمامي فرمانها را از بايوس کامپيوتر دريافت مي کند. از اينرو بايوس وظيفه دارد که مشکلات سخت افزاري را به شما گوشزد کند.
همه بايوس ها در هنگام درست بوت شدن سيستم يک بوق کوتاه در شروع کارد ميزنند که اين بوق به معني درست و کامل کار کردن تمامي نرمافزارها و سخت افزارهاي اصلي سيستم است، اما گاهي نيز اتفاق مي افتد که يک يا چندي از برنامه ها يا قطعات معيوب شده يا به عللي از انجام وظيفه باز مي مانند، اينجاست که بايوس با تنها راه ارتباطي مستقيم با کاربر ( بوق ) شما را آگاه مي سازد.
كدهاي بوقي بايوس AWARD :
بايوس آوارد عمدتا به پيامهاي خطا براي آگاه کردن کاربران از وجود مسئله اتکا دارد، اما چند کد بوقي مشهور وجود دارد که اين تراشه بايوس توليد ميکند:
تعداد بوقها در عمليات Post مفهوم بوق نا محدود (تکرار شوند) خطاي حافظه سيستم يک بوق بلند پس از دو بوق کوتاه خطاي کارت گرافيک يک بوق باند پس از سه بوق کوتاه خطاي گرافيک يا حفظه گرافيک بوقهاي با ارتفاع بالاي نا محدود (تکرار شونده) خطاي داغ شدن پردازنده بوقهاي با ارتفاع بالا ،با ارتفاع پايين ( تکرار شونده)
خطاي پرازنده کدهاي بوقي بايوس AMIBIOS :
بايوس AMIBIOS محصول شرکت American Megatrends يکي از بايوسهاي متداول است و آخرين نگارش تعدادي کد بوقي دارد که اشکالات زمان بوت شدن را به کاربران مي گويد: تعدا بو قها در زمان راه اندازي (پيش از POST) مفهوم بوقها 1 ديسکت را در ديسکران A: قرار دهيد 2 فايل AMIBOOT.ROM بر روي ديسکت بوت شدني نيست 3 خطاي حافظه سيستمي 4 عمليات روز آمد سازي بايوس موفقيت آميز بوده است 5 خطاي خواندن ديسک 6 خرابي فرمان صفحه کليد 7 حافظه فلش بايوس تشخيص داده نشده است 8 خرابي کنترل کننده ديسکت ران 9 خطاي مجموع بررسي (checksum) بايوس 10 خطاي پاک کردن حافظه فلش 11 خطاي برنامه سازي حافظه فلش 12 اندازه فايل AMIBOOT.ROM درست نيست ( يا حضور ويروس) 13 نا همساني تصوير BIOS ( فايل ROM دقيقا همان نسخه درون بايوس نيست) تعداد بوقها در زمان POST 1 خطاي Timer احياي حافظه سيستم 2 خطاي پريتي حافظه سيستم 3 خطاي آزمايش خواندن / نوشتن حافظه سيستم 4 زمان دار تخته مدار مادر کار نميکند 5 خطاي پردازنده 6 کامپيوتر نمي تواند به حافظه حالت حفاظت شده برود 7 خطاي استثنای عمومي (مربوط به پردازنده) 8 خطاي حافظه نمايش ( مربوط به کارت ويدئويي) 9 خطاي مجموع بررسي
AMIBIOS ROM 10 خطاي خواندن / نوشتن رجيستر CMOS 11 اشکال آزمايش حافظه نهانگاهي (cache) نکته : اگر موقع عمليات POST يک ، دو يا سه بوق بشنويد، تعويض کارتهاي RAM را در نظر بگيريد يا دست کم آنها را بررسي کنيد تا اطمينان يابيد که درست نصب شده اند. اگر در عمليات POST هشت بوق بشنويد اطمينان يابيد که کارت ويدئويي درست نصب شده است، ممکن است لازم باشد که آن را عوض کنيد. اگر موقع عمليات POST تعداد بوقها با آنچه گفته شد متفاوت بود ( چهار تا هفت يا 9 تا يازده بوق)، ممکن است يک مسئله جدي در تخته مدار مادر يا قطعات ديگر وجود داشته باشد، کامپيوتر را به يک تعميرگاه تخصصي ببريد.
یا Serial ATA (Advanced Technology Attachment) نسل بعدی از رابط درایو است. که دنباله روی نسل قبلش Parallel ATA (PATA) بوده است. یک چیزی که در داخل هر کامپیوتری خودنمایی میکند، ۴۰ کابل موازی که به دیسک سخت ، CDROM و دیگر اجزای کنترلی متصل شده است. PATA استاندارد و خوب کار میکند. اما همچنین اشکالاتی نیز دارد.
طول کابلها حداکثر ۱۸ اینچ( ۴۶ سانتیمتر) و از نظر اتصال دادن مشکل بوده و همچنین مانع عبور هوا در کیس میشود در مواقعی که فن دچار مشکل میشود. کابلها از نوع دایره ای شکل نیز موجود می باشد. بعضی از درایوهای حرفه ای PATA (Ultra ATA/۱۳۳) نرخ انتقال اطلاعات حداکثر تا ۱۳۳ Mbps را دارند.
با بهبود پیدا کردن سرعت CPU ها ، RAM و گذرگاههای سیستم ، طراحان متوجه شدند که PATA به زودی با آمدن درایوهای پیشرفته با بازده بالا در معماری سیستم در تنگاه قرار خواهد گرفت.
● ورود SATA
چند ویژگی ممتاز نسبت یه پیشینیان خود دارد.کابلها بسیار باریک با اتصالات ۷ پایه ای. طولشان تا ۳ فوت(۱ متر) هم می تواند برسد، و به راحتی جمع می شوند. که اجازه میدهند که فضای زیادی در داخل کیس خود داشته باشید. همچنین SATA مصرف برق کم تا ۲۵۰ میلی ولت در مقایسه با PATA که نیاز به ۵ ولت دارد. و همچنین ولتاژ هسته ریزپردازنده(chip) کاهش یافته است.
این صحبتها درباره خوبی های Sata می باشد. Serial ATA نیاز به تنظیمات Master/Slave و جامپرهای درایو ندارد. نصب بسیار ساده شده است. و تکنولوژی این امکان را داده است که یکی را انتخاب کنید ، به این معنا که شما میتوانید درایو را اضافه و کم کنید در زمانی که کامپیوتر در هرحالتی که کار است. بیشترین آینده امید دهنده Serial ATA حذف کردن انتقال انتقال توسط PATA می میکند. اولین نسل حداکثر نرخ انتقال تا ۱۵۰ Mbps داشت. و SATA II تا ۳۰۰ Mbps. یک نسخه تا سال ۲۰۰۸ بیش از ۶۰۰ Mbps سرعت خواهد داشت.
با مقدمه ای که در مورد نرخ انتقال داده گفته شد. سرعت Ultra ATA/۱۳۳ دیگر جایی ندارد. با عملکرد گسترده در دنیای واقعی نسل اول بی اهمیت بود. اگر چه از نظر قیمت با درایوهای PATA هم قیمت بود. رفتن به یک تکنولوژی جدید یک انتخاب خوب در هنگام ارتقاء ، جمع کردن یا خرید یک سیستم جدید می باشد.مادربردها با مجتمع کردن رابط SATA و PATA امکان گسترده ای برای استفاده از هر دو را به وجود آوردند.
و محدودیتی در استفاده در سیستمهای مشابه نداشتند. همچنین Serial ATA یک انتخاب خوب برای RAID و سرانجام تعیین شده برای جانشینی PATA می باشد. برای سیستمهای قدیمی تر. قسمت سومی به نام کنترلگر SATA میباشد.
وانست در هر گذرگاهPCI قرار بگیرد ، تا شما بتوانید یک درایو SATA خریداری نمایید.( درگاه موازی درایو Ultra ATA همچنین می تواند مستقیما رابط PATA به SATA باشد . این رابط میتواند اطلاعات را از موازی به سریال ترجمه نماید.)
اگر در حین ارتقاء مادربردی بخرید که SATA داشته باشد. به شما اجازه میدهد در آینده به راحتی از درایوهای SATA استفاده نمایید. در حالی که شما اکنون از یک درایو ATA معمولی استفاده می کنید.توجه : هنگام استفاده از دستگاههای قسمت سوم یا رابط ها یکی را انتخاب کنید.
جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .
جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .
حالا رایانه تان را خاموش کنید . شما هارددیسکی که می خواهید اطلاعات را از آن کپی کنید در اختیار دارید. به دقت ان را بررسی کنید . همه هارد دیسکها به وسیله یک نوع کابل به مادربورد متصل می شوند . در کنار محل اتصال کابل به هارد دیسک محل اتصال فیش برق یا همان POWER قرار دارد .
اما مهمترین نکته که شما باید به آن دقت کنید جامپرها هستند. معمولا روی بدنه هارد دیسکها نحوه قرار گیری جامپرها توضیح داده شده است.
جامپر یک قطعه ریز است که می توان به وسیله آن تنظیمات یک قطعه سخت افزاری را به صورت فیزیکی تغییر داد.
در جدول موجود روی بدنه هارد دیسک به دنبال وضعیت Slave بگردید. شما باید جامپر هارد دیسک دوم را با توجه به توضیحات این جدول به حالت Slave تغییر بدهید.
حالا در کیس رایانه خاموش را باز کنید . در کیس رایانه تان دنبال هارد خودتان بگردید. مشاهده می کنید که کابلی آن را به مادربرد متصل کرده است .
این کابل معمولا دارای دو جای اتصال می باشد . ممکن است این کابل هم به هارد دیسک شما و هم به سی دی رام متصل باشد .
شما می توانید از طریق همین کابل هارد دیسک دوم را به مادربرد متصل کنید . برای این کار می توانید جای اتصال دوم را از سی دی رام جدا کنید.
به جای آن هارد دیسک را به این قسمت متصل کنید. حالا شما 2 هارد دیسک را از طریق یک کابل به مادربرد رایانه تان متصل کرده اید.
هارد دیسک رایانه شما به عنوان میزبان و هارددیسک دوم به عنوان مهمان به حساب می آید. حالا باید برق مورد نیاز را برای هارد دیسک مهمان تامین کنید. به نوع فیش POWER هارد دیسک دقت کنید . یکی از این نوع فیشها احتمالا در رایانه شما به صورت آزاد وجود دارد .
این کابل ها همگی به سیستم اصلی برق رایانه متصل هستند . یکی از این فیشهای آزاد را به هارد دیسک میمان وصل کنید. حالا باید رایانه تان را روشن کنید .
در صورتی که تمام مراحل را درست انجام داده باشید را یانه شما مثل سابق عمل می کند . ویندوز شما بالا می آید.
اما با رفتن به قسمت My Computer متوجه اضافه شدن پارتیشن های جدید می شوید. پارتیشن های غریبه که نامشان برای شما آشنا نیست همان پارتیشن های هارد دیسک مهمان هستند .
حالا اطلاعاتی را که لازم دارید بین دو هارد دیسک کپی کنید . دقیقا مانند زمانی که روی هارد دیسک خودتان اطلاعات رااز یک پارتیشن به پارتیشن دیگری کپی می کردید .بعد از تمام شدن کارتان دوباره رایانه تان را خاموش کنید . شما حالا باید همه چیز را به حالت اول برگردانید. هارد دیسک مهمان را با جدا کردن کابل های مادر برد و برق جدا کنید . وضعیت جامپر روی آن را دوباره به حالت اول برگردانید .این حالت روی بدنه هارد دیسک با عنوان Master مشخص شده است .
اگر محل اتصال دوم روی کابل قبلا به سی دی رام متصل بود دوباره آن را به همان وضعیت برگردانید . در کیس را هم کاملا ببندید.
صفحه قبل 1 صفحه بعد
.: Weblog Themes By LoxBlog :.
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
